วางกองทรายไว้ในมือ เพียงเวลาแค่ไม่นาน
และลมก็พาพัดไปจนเกือบไม่เหลือ
คอยระวังทุกก้าวเดิน แต่ลมมันแรงเหลือเกิน
เกินกว่ารักษาเม็ดทรายที่อยู่ในสองมือ
พยายามทุกหนทาง เทให้เธอทั้งหัวใจ
เรี่ยวแรงกำลังให้ไปจนเกือบไม่เหลือ
จะพยายามซักเท่าไร แต่เพียงนาทีที่เขาเข้ามา
ก็เหมือนว่าเธอ หลุดลอยลับหายไป
เหมือนแค่เม็ดทรายในมือที่พร้อมจะปลิว
ปลิวไปตามลมฟ้าที่พัดที่ผ่าน
สุดจะเอื้อมมือไปคว้าคืน
จะไปคิดโทษใคร ได้เพียงต้องกล้ำกลืน
มีเพียงแค่ฉันยืน หมดแรงในสายลม
ใจเธอเองช่างเบาบาง ดูเป็นดังเช่นเม็ดทราย
ที่คงจะเตรียมพร้อมปลิวไปกับคนนั้น
และคงจะเป็นที่ฉันเอง ผิดเองที่ไปทุ่มเทให้กัน
ไล่คว้าเท่าไร ยิ่งลอยลับหายไป
เหมือนแค่เม็ดทรายในมือที่พร้อมจะปลิว
ปลิวไปตามลมฟ้าที่พัดที่ผ่าน
สุดจะเอื้อมมือไปคว้าคืน
จะไปคิดโทษใคร ได้เพียงต้องกล้ำกลืน
มีเพียงแค่ฉันยืน หมดแรงในสายลม
จะไปคิดโทษใคร ได้เพียงแค่กล้ำกลืน
มีเพียงแค่ฉันยืน เคว้งคว้างในสายลม